Wat interesseert mij dat nu dat de Dijkpoort in Hattem niet verder verzakt, of dat een Elburgse veel te hard reed? Het wordt pas interessant als het gaat over sportatleten die worden geëerd door de Gemeente Dalfsen. Hé, Dat acrogymmeisje ken ik! Of de sportvelden waarop mijn dochter hockeyt, wat gaan ze daarmee doen? Deze informatie wordt nu op twee bladzijden gepropt. Met joekels van foto’s. Het Vechtdal verdient dat niet.
Totdat ik verneem dat er ook een editie Vechtdal Hardenberg bestaat. Bewoners even buiten het dorp krijgen deze editie wel. Dat is gek. Waarom krijg ik nieuws uit Noord West Overijssel? Waar ik totaal niets mee heb. Dat vraagt om een antwoord.
De telefoniste van het dagblad is kort van stof: “Het spijt mij, mevrouw, maar dit zijn vastgestelde grenzen en die kunnen we niet veranderen.” Ik blijf het raar vinden en vraag haar waarom deze niet veranderd kunnen worden. “Ik heb het mijn leidinggevende gevraagd, maar dat is gewoon niet mogelijk, het spijt mij.” Alweer spijt. Ik krijg een beetje spijt van deze krant. Ik probeer nog een vragen op haar los te laten. Maar ze blijft haar excuses maar aanbieden en laat verder niet veel los. Ik vraag haar of ze weet of de lezers van de betreffende krant in het Vechtdalgebied ook op de hoogte zijn van deze grensstrekking. Geen reactie, behalve als ik weet wat de postcodes zijn.
Laat maar. Bij deze krant zijn ze een abonnee kwijt. Ik weet nog wel een leuke krant op het internet. Niet echt handig lezen met brood in de ene hand en thee in de andere. De papieren versie komt maar één keer in de week, daar kan ik niet op leven. Ik heb het! Waarom geen dagelijkse Vechtdalkrant? De regionale televisiezender gaat per 1 september beginnen. Wat wil ik nog meer? Ontbijten met de krant, lunchen achter de laptop en met het dinerbord op schoot voor de tv. Lang leve het Cross Mediale tijdperk!