Door Erna Ekkelkamp –
Het was voor Jannes Kuik de derde maal dat hij de Stadsdichtersarena betrad. Tweemaal verloor hij de strijd met slechts een paar tiende punten verschil, maar ditmaal stak hij er met kop en schouders bovenuit. Dat vond niet alleen de jury, maar ook de publieksjury, die haar stem kon uitbrengen via de poll op www.ommenleeft.nl
Merel Ten Brinke deed voor het eerst mee, en bracht er letterlijk en figuurlijk een vrolijke noot in, door haar gevoelens te verpakken in een gedicht. “Ik ben begonnen met dichten nadat mijn opa was overleden”, vertelt ze. “Iedereen vond mijn gedichten mooi, daarom ben ik ermee doorgegaan. Toen ik hoorde over de Stadsdichtersverkiezing leek het me leuk om daaraan mee te doen. Omdat ik graag wilde winnen heb ik er een rap van gemaakt.” Dat ze als Stadsdichter ook regelmatig op commando een gedicht moet maken ziet ze wel zitten. “Natuurlijk doe ik het liever op gevoel, maar ik wel dat ik dat kan, gedichten maken over een verplicht onderwerp. Ik heb er zin in.”
In zijn dagelijkse leven is seniorstadsdichter Jannes Kuik kok, een bezigheid die net als het dichten bestaat uit googelen met ingrediënten en ze zo vermengen dat er iets moois ontstaat. Iets moois, iets lekkers en vooral iets eigens. De gedichten van Jannes Kuik vallen dan ook vooral op door zijn soms bijzondere woordkeus. “Ik hou ervan om woorden te gebruiken die eigenlijk niet bestaan. Woorden die mensen tot nadenken stemmen, dat vind ik wel leuk”, zegt hij. “Daarnaast wil ik met mijn gedichten de luisteraars een beetje prikkelen, ze mogen best een beetje scherp zijn. Dat kan ook als stadsdichter.” Zijn inspiratie doet hij op in de natuur. “Ik wandel veel met mijn hond in de bossen van Ommen en laat dan mijn gedachten de vrije loop”, zegt hij. “Dan borrelen er allerlei mooie zinnen in me op.”