De dames waren kort over het waarom van deze machtige overwinning: “We zijn een team. We hebben alles voor elkaar over.” Een waarheid als een koe. Maar dan wel een waarheid die vele ingrediënten kent. Want niet alleen de dames in het veld zijn een team. Ook de supporters horen daarbij. Het hele seizoen ging er thuis gewoon geen enkele wedstrijd verloren. En iedere keer werden er meer dan dertig goals ingelegd. Dankzij die onverbiddelijke inzet> Dankzij die onverbiddelijke steun van het publiek. Dankzij heel Dalfsen.
Wat een week, al een paar weken lang, gesprek van de dag was op straat, op school, bij de kassa van de supermarkt en bij de bakker op de hoek, werd zaterdag bekrachtigd met een puike partij. Eest sloop er nog wat onzekerheid in het spel van MiZuWaAi. Tegenstander Kiddy World/SEW nam brutaal een voorsprong. Bij rust was het zelfs 13-15 voor de dames uit Nibbixwoud. Maar kort na de rust werd er orde op zaken gesteld.
Op 19-18 nam de ploeg van coach Richard Kuijer voor het eerst voorsprong en werden de zenuwen letterlijk weggegooid. In de goal van de tegenstander. De massaal uitgedeelde rode toeters bliezen bij kans het dak van De Trefkoele eraf. Die ondersteuning bleef tot het eind. Ook tegenstander SEW hielp een handje, met slordig spel en overtredingen die tot tijdstraffen leidden.
Bij 29-25 klonk het eindsignaal, waarop bleek dat iedereen al op de overwinning gerekend had: de confetti en serpentines kwamen van het plafond op het speelveld terecht. In de grote feestvreugde kon het publiek lekker meedoen, want bij handbal zijn hekken rondom het veld helemaal niet nodig. “Het is hier alsof we in Duitsland naar een topwedstrijd staan te kijken”aldus de commentator van Studio Sport. Bij hen kun je een mooie samenvatting van de wedstrijd en een reportage van de wedstrijddag zien.
Het werd een reportage met happy end, want uiteindelijk moest er wel gewonnen worden. Bij gelijk spel kon concurrent Amsterdam langs zij komen, zelfs overstag gaan. En dat was anders ook gebeurd, want Amsterdam zette DSS weg met 45-21. Maar ja, daar hadden ze dus niks meer aan.
En het bleef nog lang onrustig in Dalfsen.