Ik ben wat in de warre van het nieuws uut Egypte. Iemand röp via internet op met zo völle mogelijk man op een bepaalde datum noar het Tagrirplein te goane en twintig dagen later is de dictator weg. Waardeloze dictator, was mien earste conclusie. Mar later dach ik: die Mubarak was toch hillemoal gin dictator? Hij was toch vriend van het Westen?
Bie Irak was det ok al zo. Het ene joar kreeg Sadam Hoesein wapens van oons. Het andere joar mos Barbertje hangen. Ik wus nie better of Mubarak had van Egypte een leuk land emaakt, een stabiele factor in het Midden Oosten, vredestichter met die agressieve Israëli. Heb ik det dan altied verkeard begrepen of hebt ze mie det altied verkeard uut elegd.
Ik heb op de middelbare schoele bienoa iedere klasse twee kear edoane, dus an het begriepen kan het niet ling. Blif een slechte uutleg oaver. Eenzijdige uutleg is het ewest. Met een Westerse brille op. Det veul mie vöar het earst op toen ik mie in Moskou liet uutleng det de Russen de wereld e’red haa’n noa de twidde wereldoarlog en nie de Amerikanen. Det klunk heel logisch.
Det eenzijdig denken zit heel diepe. Ik had altied e dacht det Israel het goeie volk was. Mar lest höaren ik det de Palestijnen álle vredeseisen wollen inwilligen en toen nog wol Israël gin vrede. In het vöarbie goan las ik in een hedendaags geschiedenisboek oaver de kruustochten van vrogger. Romantische tochten öm het geleuf te verspreiden, en tegelieke op zuuk noar nieuw werk. Ja, ja…
Die Mubarak was dus een dictator. Ondersteund döar het westen, ömdet hij de stabiele factor was in het Midden Oosten. Die stabiliteit veul weg toen det lastige volk in opstand kwam. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, haa’n de diplomaten toen al snel in’eschat en zie sturen an op een val van de dictator. De macht mos noar het volk. Niet ömdet ze het vöar het volk opnamen, mar ömdet ze vermoedt det doarmee de stabiliteit het snelst terugge kump. De felicitaties waren ok niet van “gelukkig bent jullie die klootzak kwiet”, mar “as jullie de vrede met Israël mar wel respecteert”.
Ik geleuve det die diplomaten det wel goed ezene hebt, met het volk as de nieuwe machthebbers. Het earste wat ze deun noadat Mubarak weg was, was schone maken. De vrouwen deun ollemoal een heufdduukie ömme en de grote schoonmaak kon beginnen.
Denne van Knöldert